Informacje dotyczące wady słuchu

Klasyfikacja ubytku słuchu wg. Międzynarodowego Biura Audiofonologii (BIAP)

(Średni ubytek słuchu oblicza się biorąc pod uwagę dane z 4 częstotliwości: 500 Hz, 1000 Hz, 2000Hz i 4000Hz):

Lekki 20 – 40 dB
Umiarkowany 41 – 70 dB
Znaczny 71 – 90 dB
Głęboki powyżej 90 dB

Międzynarodowe Biuro Audiofonologii zaleca w stosunku do dzieci z wadą słuchu:

• dopasowanie odpowiednich protez słuchu,
• terapię mowy,
• stosowanie mowy fonicznej i czytanie z ust oraz język migowy.

Ważne, by mieć pewność, że:

• istnieje skuteczna komunikacja między dzieckiem i jego otoczeniem
• zastosowana strategia nie ogranicza dziecku dostępu do języka fonicznego

Wspomaganie słuchu jest kluczem do porozumiewania się dziecka niedosłyszącego ze światem pełnym dźwięków. Aby dziecko otrzymywało właściwe bodźce słuchowe, wzmacnianie należy zastosować zaraz po uzyskaniu diagnozy. Oczywiste jest, że wspomaganie nie przywróci zdrowego słuchu, lecz umożliwi dziecku słyszenie dźwięków, które inaczej byłyby niemożliwe do usłyszenia.

Aparat słuchowy to miniaturowe wzmacniacze w małych, plastikowych obudowach. Mikrofon aparatu słuchowego wychwytuje dźwięki otoczenia i przekształca je w sygnał elektryczny, który przekazywany jest do wzmacniacza aparatu. Nowoczesne aparaty cyfrowe można tak zaprogramować, aby wzmacniały dźwięki ważne dla rozumienia mowy fonicznej, zaś odpowiednio eliminowały niepotrzebny hałas z otoczenia. Wzmocniony sygnał elektryczny przekształcany jest przez głośnik ponownie w słyszalny sygnał i przekazywany jest do przewodu słuchowego. Protetyk słuchu zawsze indywidualnie dostosowuje ustawienie aparatu indywidualnie do specyfiki ubytku słuchu dziecka. Takie dopasowanie następuje zwykle dwa razy w roku w okresie wczesnego dzieciństwa, po przebadaniu słuchu. Dla uzyskania jak najlepszych efektów korzystania z aparatów słuchowych należy dbać o higienę wkładek usznych oraz systematycznie wymieniać je na nowe.

Implant ślimakowy jest protezą słuchu stosowaną w przypadkach głębokiego obustronnego niedosłuchu odbiorczego, w sytuacji, gdy pacjent nie ma korzyści ze stosowania tradycyjnych aparatów słuchowych. Działa on w oparciu o zjawisko wywoływania wrażeń słuchowych poprzez podrażnianie nerwu słuchowego prądem elektrycznym.

Implant ślimakowy, podobnie jak aparat słuchowy – nie przywraca słuchu. W sposób sztuczny przywraca on zdolność do odbierania dźwięków przez system słuchowy. Zasadnicza różnica między aparatem słuchowym a implantem ślimakowym polega na tym, że aparat słuchowy wspomaga proces słyszenia poprzez wzmacnianie dźwięku, a implant ślimakowy nie powoduje wzmocnienia głośności, lecz dostarcza przetworzony w impulsy elektryczne dźwięk bezpośrednio do zakończeń nerwu słuchowego.

Możliwości percepcji dźwięków za pomocą wszczepu są w większości przypadków bardzo duże. Samo zastosowanie tej techniki jednak nie wystarczy, by opanować rozumienie mowy drogą słuchową. Percepcja musi być rozwijana w toku terapii.